Mateusz Wujciów – w środowisku znany jako Spoon, po raz kolejny wygrał! W naszych oczach mimo tylko jednego startu… Wygrał dwie walki z czasem! Pierwsza to ta, za którą zgarnął puchar podczas 1 rundy VTEC Cup Poland! Druga to ukończenie auta praktycznie kilka chwil przed startem!
Dla takich talentów jak Mateusz Wujciów zawsze znajdzie się miejsce na rallyandrace.pl. W sezon 2023 wszedł z praktycznie niezmienioną specyfikacją auta, w porównaniu do sezonu 2022. Honda Civic 1.3 (d13b2 z głowicą VTEC) o mocy niespełna 140 KM i masie ~900 kg przeszła jedynie szybkie odświeżenie po ubiegłorocznych startach. Poprosiliśmy o kilka słów komentarza po udanej rundzie VTEC Cup Poland, a w odpowiedzi otrzymaliśmy bardzo osobistą i szczerą wypowiedź. Zapraszamy!
Mateusz Wujciów: „Sobotnia runda zaczęła się dla mnie tak na prawdę w piątkowy poranek o siódmej rano. Wtedy budząc się po czterech godzinach snu wiedziałem, że czeka mnie jeszcze dokończenie składania auta i wstępne dotarcie układu hamulcowego, który skończyłem montować w czwartek, późną nocą.
Prawie wszystko udało się zrobić zgodnie z planem, a jedyne czego się obawiałem to to, że mój organizm po kilkutygodniowym garażowym maratonie podda się w najmniej oczekiwanym momencie, czyli w dniu zawodów.
Adrenalina i wyczekiwanie tego dnia sprawiły jednak, że mimo ogromnego zmęczenia nie byłem w stanie usnąć piątkowej nocy.
Świtało, początek sezonu, w sercu ogromna radość ze spotkania wszystkich zawodników znów w jednym miejscu. Na widok zmodernizowanych samochodów zacząłem poważnie wątpić w to czy mam szansę w tym roku bronić tytułu mistrza, ale…
To jest szansa na to by skupić się na poprawie swojej jazdy, starając się wykorzystać w pełni potencjał auta, a by było jeszcze ciekawiej – zdradzać każdy najmniejszy tajnik kolegom z tej samej klasy, by i oni mogli pojechać jeszcze szybciej.
Przez cały dzień była zacięta rywalizacja – odstępy czasów pomiędzy 1 a 2 miejscem w naszej klasie momentami wynosiły uwaga! 0.018 sekundy!
Dla mnie to jednak nie była walka z przeciwnikiem… Bo kolegów z VCP nie traktuję jako przeciwników (czego przykładem jest ciągła wymiana spostrzeżeń i wskazówek pomiędzy sobą, między sesjami), ale… była to dla mnie walka z własnym cieniem i potwornym zmęczeniem.
Założyłem zupełnie inne opony, które pozwalają jechać szybciej jeśli będzie się łagodnie kręcić kołem kierownicy. Zawsze był to mój słaby punkt i dlatego też jeździłem wcześniej na oponach, które dużo wybaczały. Rzuciłem sam sobie wyzwanie, by jednak zmienić ogumienie i skupić się na większej płynności wykonywanych ruchów kierownicą i operowania gazem oraz hamulcem, przez co byłem w stanie w bardziej przewidywalny sposób zapanować nad balansem i przenoszeniem masy pojazdu na poszczególnych zakrętach.
Dzięki temu udało się nie tylko wywalczyć pierwsze miejsce w klasie jadąc najsłabszym, ale i najcięższym autem w klasie D-PRO. Jednak nie to jest dla mnie największym sukcesem.
Największą radość sprawił mi widok moich nagrań obejrzanych po jazdach, na których widzę większe panowanie nad kołem kierownicy i… To jest dla mnie cała magia Time Attack.
Tak zwany “one perfect lap” – czyli dążenie do perfekcji, poprawianie każdego możliwego punktu na trasie, każdego sektora, łamania się w jeden zakręt by później przyatakować kolejny z jeszcze większą precyzją i prędkością.
Moje obawy co do zmęczenia były prawdziwe. W drodze powrotnej do domu jak tylko puściła adrenalina organizm powiedział “dość” poprzez atak wysokiej gorączki i tym samym choroby.”
Swoją wypowiedź o fascynującym dniu, kierowca zakończył niezbyt optymistycznie, jednak publikujemy jego wypowiedź bez cenzury i wycinania niepotrzebnych słów. Dlaczego? Dlatego, że nie dajemy Wam wymuskanej laurki działu PR, a faktyczne odczucia torowego wojownika! To pokazuje w szczery sposób jaki wysiłek trzeba wnieść, aby najsłabszym (pojemność 1.3), najcięższym i składanym na ostatnią chwilę autem… Wygrać! Znamy marzenia i cele tego doskonale zapowiadającego się kierowcy i serdecznie mu kibicujemy w realizacji wszystkich planów!
