Toyota TS050 Hybrid na emeryturze – prześwietlamy legendę Le Mans.

Cztery sezony, trzy zwycięstwa w Le Mans, po dwa tytuły mistrzowskie w kategorii kierowców i zespołów – model TS050 Hybrid, który przez ten czas reprezentował barwy Toyota Gazoo Racing, przechodzi do historii jako najbardziej udany japoński prototyp w wyścigach długodystansowych.

Ostatnie wyścigowe kilometry TS050 Hybrid pokonał w Bahrajnie. Za rogiem czai się już następca, przygotowany w ramach nowych regulacji klasy hipersamochodów, która zastąpi prototypy LMP1. Jego oficjalna prezentacja zaplanowana jest na styczeń 2021 roku. I będzie to auto miało wysoko zawieszoną poprzeczkę, jeśli tylko spojrzeć na to, czego dokonał jego poprzednik.

34 wyścigi, 19 zwycięstw, 16 pole position, 15 najszybszych okrążeń i po dwa tytuły mistrzów świata w kategorii zespołów i dwa w kategorii kierowców – a to wszystko w ciągu pięciu lat oraz czterech sezonów, a ręce do tego przyłożyło 11 kierowców z absolutnego szczytu motorsportu.

Prototyp zgodny z DNA Toyoty

Prototyp TS040 Hybrid przyniósł Toyocie mistrzostwa świata konstruktorów oraz kierowców FIA WEC w 2014, wygrał pięć wyścigów, ale nie odniósł sukcesu w 24-godzinnej rywalizacji w Le Mans. To jedno z najbardziej legendarnych motorosportowych wydarzeń, które gromadzi setki tysięcy kibiców na trybunach i miliony przed telewizorami. Producenci marzą o tym, by przejść do historii. Triumf w Le Mans jest jednym z najwyższych wyznaczników nie tylko dla kierowców wyścigowych, ale i dla producentów aut. Dlatego decyzja w Toyota Gazoo Racing była jedna – tworzymy nowe auto.

Nowy prototyp nazwano TS050 Hybrid. Powstał w oparciu o najnowsze regulacje FIA WEC na 2016 roku. Na francuskim torze Paul Ricard zaprezentowano auto o długości 4,65 m. Aluminium i włókno węglowe posłużyły do stworzenia podwozia oraz konstrukcji kokpitu auta. Niezależne zawieszenie z przodu i z tyłu, do tego wentylowane tarcze hamulcowe z włókna węglowego i zaciski z metali lekkich.

Najbardziej zauważalną różnicą, oprócz zmian w nadwoziu, w stosunku do poprzednika był zespół napędowy. Tym razem pod pokrywą silnika znalazł się motor V6 o pojemności 2,4 litra z podwójnym turbodoładowaniem. Do tego doszedł, jak na Toyotę przystało, system hybrydowy o mocy ośmiu megadżuli, wykorzystujący baterie litowo-jonowe. Silnik benzynowy generował 500 KM, a drugie 500 KM dostarczały dwa silniki Toyota Hybrid System – Racing. Napęd na wszystkie koła, sześciobiegowa, sekwencyjna skrzynia biegów. Oto przepis na prawdziwego wyścigowego potwora.

“Gdy budujesz taki samochód, to twoim głównym celem jest zwycięstwo. A my chcieliśmy przejść do historii wyścigów długodystansowych” – powiedział Pascal Vasselon, dyrektor techniczny Toyota Gazoo Racing.

“Osiągi tego samochodu są imponujące, zwłaszcza gdy jesteś w środku. W żadnej innej konstrukcji nie czułem takiego przyspieszenia” – mówił Sebastien Buemi, kierowca Toyota Gazoo Racing.

Moment próby

Rywalizacja z Audi i Porsche nakręcała zespół Toyota Gazoo Racing do coraz bardziej wytężonej pracy. Testy na dystansie 30 godzin, czyli aż o sześć godzin dłuższym niż wyścig w Le Mans i wymagające tory we Francji, Hiszpanii i Portugalii. “To było jak podnoszenie poprzeczki. W 2016 roku mieliśmy nieco szybsze auto, ale to Porsche ostatecznie wygrało” – wspominał Rob Leupen, szef zespołu.

Prototyp TS050 Hybrid wreszcie pozwolił na walkę z wielkimi konkurentami. W nieprawdopodobnym Le Mans 2016 Toyota z numerem 5 znalazła się na prowadzeniu. Na nieco ponad sześć minut przed końcem była o ponad minutę przed rywalami z Porsche. Ale potem zaczął się koszmar. Kazuki Nakajima zaczął zgłaszać problemy z autem, TS050 Hybrid poruszał się coraz wolniej, aż w końcu zatrzymał się na prostej startowej. Auto udało się w końcu przepchnąć przez linię mety, ale przekroczono maksymalny czas okrążenia prawie dwukrotnie i trio z Toyoty nr 5 nie zostało sklasyfikowane.

“Ten moment, gdy zatrzymaliśmy się na pięć minut przed końcem wyścigu, był prawdopodobnie jednym z najsmutniejszych jakie doświadczyłem. Ale też chwilą, gdy jeszcze mocniej podjęliśmy to wyzwanie” – mówił Nakajima

“Gdy zobaczyłem, że pędzące po zwycięstwo auto się zatrzymuje, byłem rozczarowany. Kierowcy i członkowie zespołu byli sfrustrowani. Rok później Kamui Kobayashi uzyskał rekordowy czas okrążenia, do tej pory nie pobity, ale wyścig ukończył tylko jeden z trzech samochodów. To oznaczało, że mieliśmy szybką maszynę, ale nie dość wytrzymałą” – komentował Akio Toyoda, prezes Toyota Motor Corporation.

Moment chwały

Rok 2018 okazał się przełomowy. Nowy kalendarz oznaczał, że rywalizacja w 24-godzinnym wyścigu w Le Mans odbędzie się dwukrotnie w ramach jednego sezonu. Toyota jeszcze mocniej pracowała nad autem, a do zespołu zaproszono gwiazdę z F1. Dwukrotny mistrz świata Fernando Alonso miał to samo marzenie co zespół Toyoty – wygrać Le Mans. I ta kombinacja okazała się skuteczna – Hiszpan do spółki z Nakajimą oraz Buemim byli najszybszym tercetem w Le Mans w 2018 i 2019 roku. W 2020 roku Toyota TS050 Hybrid triumfowała w legendarnym wyścigu po raz trzeci, ale już bez Alonso, którego zastąpił Brendon Hartley z Nowej Zelandii.

“W 2018 roku wreszcie osiągnęliśmy nasz cel, a w dwóch kolejnych latach powtórzyliśmy ten sukces. Mamy trzy zwycięstwa z rzędu. Auto zostało tak dopracowane, że kierowcy mogą jechać na granicy możliwości i osiągów. Po pięciu latach osiągnęliśmy tak wysoki poziom. Gdy w przyszłym roku oddamy kierowcom do dyspozycji nowe auto, będziemy mieć pewność, że będą w stanie ze spokojem wykorzystać jego pełną moc” – stwierdził Toyoda.

Trzy zwycięstwa w Le Mans to wydarzenie bez precedensu. Tym samym model TS050 Hybrid dołączył do wcale nie tak długiej listy samochodów, które wygrywały ten legendarny wyścig przynajmniej trzy razy. I jest w tym zestawieniu jedynym reprezentantem Japonii. Wkrótce się okaże, czy jego następca pomoże przesunąć Toyotę jeszcze wyżej w klasyfikacji konstruktorów wszech czasów.

inf.pras.